Marjan Smit over haar werk.

Is het een weergave van de werkelijkheid in fantastische vormen. Vreemdsoortige wezens of zijn het huisjes met een eigen innerlijke wereld. Het is de wereld van kunstenares Marjan Smit. In haar glaskunst weken gaat abstractie en realisme hand in hand. Fascineerde wezens en vormen kom je tegen, alsof je als kind voor het eerst in een heldere sloot met onderwaterleven kijkt. Er is veel te ontdekken. Deze onder water en ook bovenwaterwereld worden door Marjan gecreëerd met borosilicaatglas dat is een glassoort die fragiel lijkt, maar keihard is en verwerkt en gevormd wordt met een brander.
TAFELJUWELEN
Een pièce de conversation. De France adel plaatste op de rijkversierde dinertafel een kunstwerk. Bij een urenlang diner hadden de gasten, die elkaar soms helemaal niet kenden, dan toch iets om over te spreken. Of om van mening te verschillen. Vandaar de naam tafeljuwelen.  Marjan bouwt de kleine sprookjesachtige sculpturen vol met details op bijvoorbeeld een oesterschelp. De kikkervisjes, koralen, waterlelies, zeepaardjes, libellen en zelfverzonnen koraal en planktonorganismen worden autonome kunstwerken. Sommige zijn herkenbaar, zoals een rivierkreeftje, andere lijken nergens op en zijn helemaal ontsproten aan haar fantasie.
HUISJES
Ook de huisjes met torens vlaggen of kroontjes van Marjan Smit zijn robuust, zwaar en stabiel. Ze staan uitermate stevig omdat de onderzijde met een diamantzaag kaarsrecht wordt afgezaagd en vervolgens gepolijst.
Het zijn allemaal unica; nadat het vloeibare glas met een temperatuur van 1240 graden Celsius in de zand-mal is gegoten, wordt het object uitgegraven en de mal dus vernietigd.
De inlays bestaan uit koper of messing. De kleurstoffen zijn meestal pigmenten van glaspoeder. Verder gebruikt Marjan eerder gegoten glazen vormen als inlay.
KIJKDOOS
Marjan houdt niet van kunstprietpraat. “Eigenlijk maak ik ouderwetse kijkdozen. Een  deksel van gekleurd vliegerpapier vol met gevouwen figuurtjes. De kijker kan daarbij zijn eigen verhaal verzinnen; soms helpt de maker een handje met die fantasie.” Ze geeft graag uitleg over haar werk en over het productieproces. Maar moet de kijker/ consument dat wel weten? Een kunstobject moet je raken, onmiddellijk. Of niet. Het object wordt echt niet mooier als je weet hoe het is gemaakt. Maar je krijgt wel meer begrip voor het vakmanschap en de techniek.
Marjan Smit heeft oog voor fijnzinnige details, maar trekt zich niets aan van de werkelijkheid.